Xusto e Pancho, 2 de xuño de 1967. Foto cedida por Xusto Benlloch

Esta foto xa está hai tempo nas nosas galerías e xa a sacáramos nun artigo hai un tempo. Pero hoxe traémola de novo, como lembranza de quen xa non está.

Na lembranza , estes dous nenos que carrexan congro e que forman parte das nosas vidas. A vida de Muxía , a memoria colectiva que forma o noso ser como pobo está construida coma unha rede que se tece coas vidas de tódolos muxiáns; e  cada fío da rede, cada nó , é imprescindible para tecer as nosas vidas.Cada muxián é imprescindible.
E estes dous nenos, felices carrexando o congro,tamén son imprescindibles para construiren e contar a memoria do noso pobo.